Vrijdag 16 maart Amed, Balinees Nieuwjaar.
18 maart 2018 - Purwakerti, Indonesië
- Vr. 8.00 uur aan het ontbijt, Ayu had sarongs, witte blouse en sjerpen bij. Na het ontbijt hielp ze ons aankleden, dat was nog niet zo makkelijk. Natuurlijk moesten we op de foto. Daarna haastte we (Rian en ik, de mannen bleven bij de villa ) ons naar de ceremonie. Dit was bij de familie van Putu. Het was er al heel druk, 53 familieleden waren er, Ze zaten allemaal op de grond, gelukkig wij konden op een trapje zitten, want zo lenig waren wij niet. Als wij dat zouden moeten, kwamen we niet meer overeind. Als eerste werden we over ons hoofd gezegend, daarna ging er een belletje en zolang ze hiermee rinkelde moest je met je handen tegen elkaar, boven je hoofd blijven zitten. Zo ging dat 3 keer, aan de toppen van je vingers moest je wat bloemetjes klemmen (deze kregen we van Putu) de bloemetjes moest je op je hoofd tussen je haren stoppen. De vader van Putu deed een woordje en als laatste kreeg je weer de zegen over je hoofd, en moest je met je vingers in een kom met natte rijst en dit moest je op je voorhoofd doen, er bleven wat korreltjes plakken. Toen stond iedereen op, en de vrouwen liepen met hele grote offermanden boven op hun hoofd naar de volgende tempel waar meerdere familie 's bij elkaar kwamen en het hele ritueel herhaalde zich. Wij nog even gekeken, toen vonden we het wel genoeg, het was ook al flink warm. Via het strand terug gelopen en de rest van de dag bij de villa gebleven.
- Om 17.00 uur stonden we klaar voor de Ogoh Ogoh, de optocht met vreselijk lelijke poppen, veelal gemaakt door jongeren. Met veel herrie en kabaal joegen ze de boze geesten van het eiland, dit was de bedoeling ervan. Putu belde dat we ons moesten haasten want er was een ceremonie op straat, onze mannen hadden ook een sarong aan. Komang kwam ons al tegemoet, en inderdaad er stonden vele auto's en brommertjes op de weg en midden op het kruispunt was een ceremonie aan de gang, er kon geen verkeer meer door. Het moest toch niet gekker worden. Midden op een kruispunt er waren wel een paar 100 mensen die daar op straat zaten. En jawel Putu zat er ook tussen, na afloop riep ze ons dat we mee moesten komen. Even later zaten we alle vier achter op een brommertje op weg naar het volgende dorp, daar was een kleine Ogoh Ogoh, daar even gekeken en toen weer verder.
- Het was een drukte van jewelste, 2 km verderop was het dorpje Culik waar de grote optocht was. We moesten nog 1 uur wachten voor het tafereel begon. Er waren wel 20 van die angstaanjagende lelijke poppen, waarmee ze met veel kabaal en geschreeuw aan kwamen gelopen en op een splitsing een aantal rondjes liepen. We snapte niet dat er zoveel kleine kinderen bij waren, we zeiden tegen elkaar : die doen vannacht toch geen oog dicht. Wat een gedoe zeg........., Tegen acht uur stonden Ayu en Komang ineens naast ons en vroegen of we met hun terug wilde gaan, dus dat maar gedaan we hadden genoeg gezien. Ze reden 2 keer op en neer, de lieverds. We konden nog net wat gaan eten want om 21.00 uur sloten de restaurants.
- Puh puh.... wat een dag was me dat weer, geweldig !!! Dat wij dit mee hebben mogen maken, heeeeeeel indrukwekkend.
- Zaterdag 17 maart, het Balinese Nieuwjaar, de dag dat de geesten moeten denken dat er niemand meer op Bali is, de dag van bezinning. Vandaag mocht je niet de straat op, echt niemand, dus we moesten bij de villa blijven, wat helemaal niet erg was. Zelfs het vliegveld is dan gesloten. De lunch konden we zelf doen, ze hadden uitgelegd waar alles lag, het ontbijt en diner verzorgde de bewaker Manco, het eten was wel al helemaal voorbereid, fijne dag gehad bij de villa, 'savonds mocht je geen licht aan, of te wel zo min mogelijk en de gordijnen dicht. Wij ons vermaakt met het allerbekend skibo kaartspel en het Hurkjesspel in gezellig schemerlicht.
- Zondag 8 Maart, na het ontbijt vertrokken we met Putu naar 3 km verderop gelegen mooie snorkelplek. Ze had het weer helemaal goed geregeld, we werden opgewacht en liepen naar een verderop gelegen sarong waar we gratis gebruik mochten maken van de bedjes als we er ook zouden lunchen. In no time stonden er verkopers en masseuses aan ons bedje. Eerst wat gesnorkeld, het was weer mooi om al die gekleurde visjes te zien, we zagen ook baracudas en zeesterren. Om 2 uur wat gegeten en ja hoor, de masseuse stond er weer, dus dat maar gedaan, een goede been/voet massage voor maar 3 euro. Het kostte geen drol hier. Intussen was het bewolkt geworden. Naast ons was een jong stelletje hun huisje aan het bouwen, de man schepte 10 schoppen kiezel in een teiltje, deze zette de vrouw op haar hoofd en liep ermee 6 mtr. naar het huis opwaarts. Pffffffffff wat moet dat zwaar zijn geweest, zo ging het de hele dag door. Het begon wat te regenen, dus gauw Putu gebeld die ons snel weer op kwam halen. We zouden eigenlijk naar een zonsondergang gaan kijken maar dat ging nu niet i.v.m. de bewolking , het was inmiddels 17.00 uur. . S avonds is Toon niet mee gaan eten, hij had wat last van diaree, sinds na de lunch, dat hem niet goed gevallen was, voelde hij zich niet lekker. Daarom ons uitstapje van morgen naar de Gili eilanden, maar verzet naar overmorgen, dat was "no problem" zei Putu.
Geniet ervan!
ik zie jullie met vieren achter op de brommer
jullie beleven daar nog eens wat
heel veel plezier nog