Tongariro Crossing Whakapapa

Vr. 26 Febr. 6.45 uur stonden we klaar voor de Tongariro Crossing een wandeling van 19 km. We werden opgehaald door een busje die ons na een half uur rijden naar het startpunt Mangatepopo op 1100 mtr. bracht, de vulcaan Mt Ngauruhoe ( bekend van Lord of the Rings ) lag met de top in de wolken. De eerste 3 a 4 km. was redelijk vlak, maar toen begon het. De wolken trokken wat op dachten we, maar toen we na een uur, half de berg op waren geklommen, trok het helemaal dicht, rond 11 uur liepen we letterlijk en figuurlijk helemaal in de wolken. Het werd een hele klus om de top te bereiken op bijna 2000 mtr. We waren helemaal nat van top tot teen en het waaide ook nog flink, ik moest uitkijken bij iedere stap, om mijn evenwicht niet te verliezen, het ging steil omhoog, we moesten ons optrekken aan een ketting, en de mooi aangelegde paden en trappen van de eerste 6 km. waren nergens meer te bekennen. We zouden beloond moeten worden met mooie uitzichten en kratermeren, maar jammer genoeg zagen we er niet veel van. Nietemin het was een mooie uitdaging en WE DID IT. Maar ..........we waren er nog niet, toen begon de afdaling van ruim 10 k.m. Deze was ook heel zwaar, het eerste stuk ging door het mulle zand met stenen, dat was het meer glijden dan lopen, ik ben daar ook zoals zo velen gevallen, met als gevolg heel mijn achterkant zat vol zand, de wolken verdwenen en we hadden weer mooie uitzichten, tussen grote keien door gingen we verder , later waren er weer paden en trappen, hier begon mijn knie wat zeer te doen, vooral bij de trappen, de laatste 2 km. alleen gelopen. Ik zei tegen Toon loop jij maar lekker verder in je eigen tempo, hij had n.l. de hele tocht al op mij moeten wachten. zo kon ik rustig verder gaan. Toon was om 15.07 op het eindpunt Ketetahi op 700 mtr. en ik 10 min. later. Wat een geweldig gevoel gaf dit. Yes, yes yes. Om 16.00 werden we weer opgehaald, en na even gerust te hebben namen we een heerlijk lekker warme welverdiende douche, en konden we de hele avond uit rusten.
Zat. 28 Febr. 10.15 uur. Waren we op weg naar het 2 km. verderop liggende vliegveldje. We wilde een vlucht bespreken om boven de bergen en kraters te vliegen en jawel, het kon en wel om 13.00 uur. We hadden dus nog even tijd, wandelen was geen optie, ha, ha. Toon had het idee om terug te rijden en dan naar boven, naar het nabij gelegen skigebied. Vanuit deze plek had je ook weer een mooi uitzicht, vandaag was de lucht strak blauw.
Hier tot 12.15 uur heerlijk op terras in het zonnetje gezeten. Om 13.00 uur gingen we het vliegtuigje in, we kregen een koptelefoon op en daar gingen we, wat we nu te zien kregen was waanzinnig mooi, ik heb nog nooit in mijn leven zoiets moois gezien dan dit. Echt geweldig, we vlogen over het gebied waar we gisteren gewandeld hadden, je zag de lange paden, ongelooflijk dat we daar gewandeld hadden. Dit maakte het helemaal goed, wat we gister gemist hadden zagen we nu, maar dan vele malen mooier. Verder vlogen we meerdere keren over de kraters van Mt Ngauruhoe ( Lord of the Rings ) en Mt Taranaki waar sneeuw op lag, je kon zo in de kraters kijken, en vlogen verder over het hele gebied van het Tongariro Nat. Park. Na 35 min. gevlogen te hebben landen we weer veilig op het grasveldje. Om 14.00 uur weer 200 k.m. verder gereden naar Wanganui, waar we overnachten.
Zo. 1 Maart. Vandaag moesten we weer bijna 200 km. rijden om in de hoofdstad van N.Z. Wellington te komen.
Eerst gingen we nog naar de bijna 100 jaar oude Durie Hill een uitkijktoren van 68 mtr. hoog, via een oude tunnel van 218 mtr.lang kwamen we bij de toren.
We gingen na de tunnel, in de ook oude lift, waarvan er maar 2 zijn op deze wereld, de vrouw die de lift bediende werkte er al 44 jaar.
een maal boven hadden we weer een mooi uitzicht, ditmaal zag je van verre de bergen waar we gisteren waren, en de Mt. Egmond, die zuiderlijker lag..
Toen we na 1 uur verder wilde rijden zag Toon een supermooie Mercedes SLS, deze kom je bijna nooit tegen volgens Toon. We wilde snel even een foto maken toen de eigenaar John Hayis eraan kwam, we raakte wat aan de praat met hem en hij vertelde dat hij 1 nederlander goed had gekend en hem uit het oog verloren was, de naam was Erik v. Elshoet, ik vroeg hem Elshout, yes zei hij. Dit kan toch niet waar zijn Erik v.d Elshout van de Bijenkorf, alles klopte wat ik vroeg, de leeftijd, aantal kinderen, kleur haar, dat zou wel heeeeeeeeeel toevallig zijn.
Lieve colega's weten jullie misschien of hij in N.Z. heeft gewerkt ?
Na nog even zijn auto bewonderd te hebben namen we afscheid, deze John zag er uit of dat hij ieder moment op de tractor moest klimmen, en dat te weten dat hij nog zo een gelijk soort auto had.
We vertrokken weer, met onder de indruk te zijn van deze ontmoeting..

• De volgende stop was Palmerston North, waar mijn zus Toos en haar man Jim ruim 2 jaar gewoond hebben, na even bij het huis geweest te zijn waar ze hebben gewoond , nog even in het mooie centrum wat gegeten.

Op onze weg verder richting Wellington onze eerste korte files gehad.
Om 17.00 uur op de camping.