Wellington, Cape Kidnappers, Napier.

Ma. 2 Mrt. om half 11 op weg om met de bus naar het centrum van Wellington te gaan, de hoofdstad van N.Z.
Dit was een harf uurtje rijden tot het eindstation, nabij het mooie museum Te Papa, hier hebben we bijna 4 uur rond gedoold, er was veel te zien en te horen over de Maori's, en ook van de geemigreerde engelse, waarvan sommige zijn gaan leven als maori's. Het bleek wel dat de engelse onnodig veel bossen hebben weg gekapt, zo ook de grote Kauri bomen van duizenden jaren oud, waar de maori's niet blij mee waren. Er is tot op heden veel wrijving tussen deze twee.
Vele opgezette dieren zo ook de bekende grote vogel de Moa, dinosaurussen en een mega grote inktvis die op sterk water was gezet, deze was eerst gebeten door een andere vis, daarna werd hij overvaren door een containerschip.
Er was ook een huisje als je daar in ging beleefde je een aardbeving, er was een huiskamer, de t.v. stond aan en ineens begon alles te schudden en bewegen.
Eenmaal weer buiten het museum stond er de neus van een vliegtuig, je kon daar in de cockpit zitten, natuurlijk hebben dat ook maar mee gepikt.

• Daarna zijn we met ook weer een meer dan 100 jarig treintje naar 200 mtr. hoger gedeelte gegaan, en het daarbij behorende museum.

Daar vandaan door een hele mooie botanische tuin naar beneden gelopen. ( Hadden we dit geweten dan hadden we geen retourtje gekocht.)
Om 19.00 uur weer terug met de bus, het was weer een mooie dag, wel erg windy, maar dat is hier altijd zeggen ze.

Di. 3 Mrt. om half 10 onderweg naar Napier 300 km. Even een zijroute genomen maar deze viel wat tegen, dus maar gauw weer naar de hoofdweg.
Wat gegeten in Northwood, daar was net de school uit, er kwamen 11 kinderen voorbij gelopen waarvan er 4 van op blote voeten liepen, dat is hier heel normaal.
Wat je in N.Z. ook ziet is, in iedere stad of dorp hoe klein ook, een openbaar toilet, daarbij zijn deze ook nog super netjes. We wilde Cape Kidnappers bezoeken maar dat ging niet meer i.v.m. de vloed,  jammer.
Rond de klok van half 5 waren we op de camping, dus werden we gedwongen om van de heerlijke, warme, stralende zon te genieten, wat een straf was dat.
Onze buren schuin tegenover kwamen uit Geldrop, Fanny en Wil, na even met elkaar gepraat te hebben besloten we de avond samen door te brengen, gezellig op zijn brabants. Zij gingen morgenvroeg naar de Cape of Kidnappers met een tour, wij dus ook nog gauw geboekt.

Wo. 4 Mrt. op tijd opgestaan om op tijd voor de tour te zijn, we moesten 20. min. rijden met de camper.
Het was er druk, en daar kwam het aan, 4 tractoren met een platte wagen, wat bleek is, dat deze Cape 9 km. verderop was. We moesten op de rand gaan zitten, je had een stang achter je waar je je vast kon houden en een voetensteun, na enige instrukties vertrok het zooitje.
Over het strand en door het water, wat hebben we gelachen, soms ging je zo diep door het water dat je je benen omhoog moest houden, gelukkig dat de golven niet hoog waren.
Onderweg kregen we allerlei informatie, er was een hele hoge rotsformatie waar we tegenaan keken, en je zag duidelijk wat de verschillende aardbevingen aangericht hadden.
De laatste aardbeving was in 1931, het nabij gelegen Napier was toen geheel verwoest, daar gaan we hierna naar toe.
Na 1 uur hobbelen en lachen waren we er, we moesten nog 1 1/2 k.m. omhoog lopen en daar was de kolonie Jan van Genten, deze kunnen tussen 25 en 40 jaar oud worden.
Ieder jaar komen ze in augustus hier naar toe, krijgen jongen en vliegen dan naar Australie. In  Aug. keren er weer terug, 1/3 van de jongen overleeft de hele tocht.  Het zijn hele mooie vogels. De naam Cape of Kinappers was te danken aan de Kapitein Cook, die N.Z. ontdekt had, en hier had aangelegd, de Maories zouden een bemanningslid ontvoert hebben, vandaar de naam Kidnapper.
Om 12 uur begon de weg terug, je kon deze tocht ook lopen tussen de tij in, je doet er dan zo'n 5 uur over en je moet dan op sommige stukken door hoog water.
De hele ochtend met Fanny en Wil op getrokken, dat was wel leuk, we waren blij dat we dit nog gedaan hebben.
Na afscheid genomen te hebben, gingen we naar Napier, het is een stadje dat geheel vernield was door de aardbeving en opnieuw is op gebouwd in art-decostijl, met mooie pastelachtige kleuren. Hier wat gegeten en gewinkeld, de tijd is hier in 1931 een beetje blijven hangen, zo stond er een bandje met muziek van deze tijd en er waren leuke winkels waar ze nog nieuwe kleren verkochten uit die tijd, Charlie Chaplin achtig, zo ook de hoedjes, paraplus, kettingen, handschoenen en oorbellen enz.

• De ene helft was gevuld met nieuwe spullen en andere helft met oude. Hier lekker rond gesnuffeld.

Daarna weer op weg naar een camping.